Αρχικά υπήρχε το δίκτυο

Η άδεια οθόνη του κειμενογράφου μου έμοιαζε αρχικά με τις γνώσεις μου πάνω στις
εφαρμογές των γυροσκοπίων. Ο δρόμος που έπρεπε να διανύσω μου φαινόταν μακρινός - στην
πραγματικότητα απείχε μερικά μόνο Kbps δυαδικών δεδομένων - καθώς διέτρεχαν καθημερινά
εκατομμύρια bit per bit δυαδικές πληροφορίες από τον δυαδικτυακό κόσμο στον ψηφιακό
υπολογιστικό μου κόσμο. Αναρωτήθηκα λοιπόν πώς ένας τόσο πολύπλοκος κόσμος, όπως
είναι ο τρισδιάστατος χώρος, κωδικοποιείται σε ψηφιακά δεδομένα. Με την φοίτησή μου στο
Δημοκρίπιο Πανεπιστήμιο Θράκης διαπίστωσα πως ένα από τα βασικά μου ερωτήματα δεν
είναι δυνατό να περιγραφεί με μια απλή νοηματική έκφραση, αλλά στηρίζεται σε εκπταμένες
φυσικομαθηματικές μελέτες. Αυτές με τη σειρά τους στηρίζονται σε αξιώματα, τα οποία
επίσης στηρίζονται σε παρατηρήσεις και τελικά έγιναν αποδεκτά προκειμένου να περιγράψουμε
τον κόσμο που μας περιβάλλει. Καθώς ήμουν αναγκασμένος να αποδεχθώ τα μαθηματικά
αξιώματα των προγόνων μου, έφτασε κάποια στιγμή που γεννήθηκε μέσα μου η απορία αν
πράγματι πρέπει να τα δεχτώ χωρίς τουλάχιστο να τα μελετήσω ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο
που χρόνια νωρίτερα ακολούθησαν διακεκριμένα άτομα του κοινωνικού συνόλου.
Πολλοί επιστήμονες αναπτύσσουν κάποιες θεωρίες και προσπαθούν να τις αποδείξουν.
Ωστόσο εγώ θα αναφέρω κάποιες δικές μου ιδέες και δεν θα προσπαθήσω να τις αποδείξω.
Μου φαίνεται αδιανόητο πώς θα μπορέσει κανείς να μου αποδείξει ότι εάν υψώσω έναν αριθμό
εις την μηδενική θα πάρω ένα ή ότι υπάρχει το άπειρο ή το άπειρο στο άπειρο... Παρ' όλα
αυτά όλα τα προηγούμενα θεωρούνται αυτονόητα δηλαδή σαν να λέμε ένα και ένα κάνούν
δύο. 'Ομως ούτε αυτό ισχύει στην πραγματικότητα, γιατί θα έπρεπε να αναφέρω σε ποιον
την κάνω αυτή την ερώτηση. 'Ενας άνθρωπος θα απαντούσε με ένα δεκαδικό αποτέλεσμα,
ένας ψηφιακός μικροεπεξεργαστής θα απαντούσε με ένα δυαδικό σήμα και ένα δελφίνι δεν
θα απαντούσε καθόλου. Μπορεί να ακούγεται περίεργος ο συλλογισμός μου αλλά περίεργος
είναι και ο κόσμος μας που καθημερινά μεταβάλλεται σαν μια ψευδαίσθηση πληροφορίας την
οποία εμείς μάθαμε να διαχειριζόμαστε και να καταλαβαίνουμε με κάποιον δικόμας συμβατικό
τρόπο. Μπορεί να πει κανείς πως όλη η εξέλιξη του ανθρώπου οφείλεται στα δέκα του δάκτυλα
που είναι και ο λόγος για τον οποίο επέλεξε το δεκαδικό σύστημα σαν σύστημα σκέψης και
κωδικοποίησης πληροφορίας. Παρόμοια εξελίσσεται και η ηλεκτρονική ισχύς των ψηφιακής
διαχείρισης δεδομένων, αλλά και της επεξεργασίας σκέψης και νόησης που βασίζεται σε δύο
απόφασιστικές συνιστώσες, ναι και όχι. (μηδέν και ένα).
Εάν συσχετίσουμε τον δικό μας τρόπο νόησης με τον τρόπο νόησης ενός υπολογιστή
διαπιστώνουμε πως ο δυαδικός τρόπος σκέψης αποκωδικοποιεί την πληροφορία με πιο γρήγορο
ρυθμό. Αντίθετα ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει περισσότερη πληροφορία ταυτόχρονα,
καθώς οι πράξεις στο δεκαδικό σύστημα είναι πιο εύκολες από ότι στο δυαδικό που είναι πιο
γρήγορες. Είναι μια απλή υπόθεση όπως και πολλές άλλες υποθέσεις που στηρίζονται στην
ύπαρξη άλλων υποθέσεων και αυτές σε άλλες κ.ο.κ. Προβλήματα ορισμάτων υπήρχαν και θα
υπάρχουν και οφείλονται στις αντιλήψεις που έχει ο άνθρωπος. Ποιος αριθμός εάν υψωθεί στο
μηδέν δεν μας κάνει ένα· ο ένας ορισμός στηρίζεται σε έναν άλλον και αυτός με την σειρά του
σε έναν άλλον...
Είμαι σίγουρος πως εάν ρωτήσω οποιονδήποτε να που δείξει το φεγγάρι σε μια ξάσπρη
νύχτα θα με περνούσε για τρελό καιθα μου το έδειχνε αμέσως με το δάχτυλο του σχηματίζοντας
ένα διάνυσμα με φορά προς την θέση του φεγγαριού. Εάν την ίδια ερώτηση την κάνω την
ημέρα θα με περάσει πάλι για τρελό και μετά τι θα μου δείξει? φοβάμαι πολύ πως η αίσθηση της
όρασης που διαθέτει δεν θα του επιτρέψει να αντιληφθεί την θέση του φεγγαριού και το πολύ να
προσπαθήσει να προσανατολιστεί από μια πυξίδα ή κάποιο άλλο ανιχνευτικό μέσο.
Αυτό το μέσο προσανατολισμού είναι μια από τις μη πλήρως αξιοποιήσιμες αισθήσεις του
ανθρώπου,την οποία προσπαθεί να αναβαθμίσει με την υλοποίηση μιας συσκευής, διαχειρίζοντας
για το σκοπό αυτό την πληροφορία με ψηφιακά δεδομένα. Καθώς ο καθημερινός προσανατολισμός του,
έχει γίνει τρόπος επιβίωσης και τρόπος ανθρώπινης εξέλιξης ψηφιακές κάμερες και ηχητικά μικρόφωνα πάνε να
προσομοιώσουν την όραση και τηνακοή. Τα γυροσκόπια είναι μια από τις εξωπρικές αισθήσεις
που ο άνθρωπος εξελίσσει για να ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη.
'Ετσι, τα γυροσκόπια είναι εκείνα που θα με βοηθήσουν να απαντήσω σε ένα άλλο φλέγον
ερώτημα προσανατολισμού. 'Οταν βρίσκομαι στον βόρειο πόλο πού είναι η ανατολή!
Με την αποκόμιση της δυαδικής πληροφορίας που ταξιδεύει με ταχύτητες που πλησιάζουν
την ταχύτητα του φωτός, από ψηφιακά κυκλώματα σε οπτικούς και διηλεκτρικούς κυματοδηγούς,
άρχιζα να γεμίζω την κενή μου οθόνη με χαρακτήρες Asci και γραμματοσειρές του
LATEX; για να συγκεντρώσω την πληθώρα πληροφορίας από κωδικοποιημένα δισδιάστατες
αποφάσεις ναι και όχι της πρακτικής καθημερινότητας.

'Οταν βρίσκομαι στον Βόριο πόλο
που είναι η Ανατολή?